بخش تاریک ذهن

ناخودآگاه....در بین سخن روانشناسان و کتب مربوطه بسیار این لغت را شنیده اید،حتی خودتان هم ممکن است در محاورات با دیگران بسیار از این لغت استفاده کنید.با این‌حال تصمیم دارم در بین واژگان روانشناسی که به مصرف عوام رسیده و بسیار پرکاربرد شده توضیحاتی عرض کنم که نشان می‌دهد بسیاری افراد در استفاده از این لغات در اشتباه هستند.  واژگانی مانند ناخودآگاه،ایگو،درونگرا،برونگرا، فوبیا،سادیسم،افسردگی، اختلال شخصیت، پنیک و.... معمولا به شکل تعریف شده آن در روانشناسی بکار نمیروند ، و حتی گاهی کاملا اشتباه مصرف میشود،شوربختانه اینکه حتی گاهی دانشجویان کم تجربه تر این رشته هم از این کلمات بعنوان کلیدواژه های محاورات بین یکدیگر استفاده میکنند.بنابر این سعی میکنم به مرور تعریفی از هریک از این لغات آنطور که مورد پسند جامعه روانشناسی است داشته باشم.
"ناخودآگاه" را می‌توان به تحقیقات فروید در مورد ذهن انسان بسط داد، او متوجه شد از بدو تولد انسان، رفتار، هیجان و کلمات در بخشی از وجود انسان(می‌توانید بخوانید ذهن) ذخیره می شود . این یک حافظه صرفا بایگانی نیست ،این بخشی فعال است که تا پایان عمر رفتار ،هیجان و تصمیمات شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
اگر از شما بخواهم که رویداد های پنج سالگی یا هشت سالگی خود را شرح دهید ، شاید در مورد اولی هیچ خاطره ای را بیاد نیاورید و در مورد دومی هم تصاویری مبهم در ذهنتان تداعی شود،. آیا آن خاطرات و رویداد ها از ذهنتان پاک شده؟ جواب این است که خیر! با همان کیفیت روز نخست در آنجا ذخیره شده اند!.
فروید طی تحقیقات و بخصوص ، روانکاوی با روش هيپنوتيزم دریافت: مراجعان در حالتی از ناهوشیاری این قابلیت را پیدا می‌کنند که به این مخزن دسترسی داشته باشند،به واقع کلید قفل این حافظه را مقاومتی تشکیل میدهد که در حالت خوابواره ،خواب و هیپنوز این مقاومت بسیار شکننده است.
به همین خاطر است که فرد ممکن است در خواب چیزهایی ببیند که در بیداری محال است به آن حتی لحظه ای اندیشه کند(فروید روابط جنسی نامتعارف را مثال میزند).
فروید با شکستن این مقاومتها در حالت هیپنوز دریافت بیمارانش تحت تاثیر رویداد های بسیار دور زندگی امروزشان را پایه ریزی و مدیریت میکنند،آنها نمیدانند علت تصمیماتشان چیست ولی آن بخش تاریک ذهن به خوبی بر تصمیمات فرد احاطه دارد. شخص میگوید از دیدن زنان سیاه پوش احساس تنفر و انزجار بمن دست میدهد ولی نمی‌تواند خاطره چهارسالگیه‌ش رابه خاطر آورد که یک زن با لباس سیاه بشدت او را تنبیه کرده است(حتی میتواند مادر خودش باشد که در آن هیبت لباسی سیاه به تن داشته)،. بنابر این :ناخودآگاه بخش تاریکی از ذهن ماست که ما به محتوای آن دسترسی نداریم(حداقل در حالت معمول) و آن بخش بر رفتار ، احساس و آینده ما احاطه و تاثیر گذاری دارد.
ناخودآگاه در بخشهای دیگری در ارتباط با بیماری روانی نیز بسیار حائز اهمیت است. مرتضی احمدی منش،روانشناس بالینی